backpacken door Bali

Na een lange, hete en vermoeiende tocht met bemo - ferry - bemo (dit laatste aan 25km per uur en onze rugzakken op het dak) vanuit Ijen in Java, kwamen we aan in Lovina beach. Dit is een stukje kust in het noorden van Bali. We probeerden goed te onderhandelen over de prijs-kwaliteit van de kamer en vonden er een met zicht over de rijstvelden en de zee. Een beetje rust hadden we wel verdiend na het beklimmen van de Bromo en de Ijen. We genoten die dag van de warme zee en van de prachtige zonsondergang op het strand. Hierna volgt nog een dagje strand waar Sarah en ik genoten van een zeer goede full-body massage op het strand van 1u voor maar 2,50 Euro per persoon. Ik begin dit onderhandelen onder de knie te krijgen en ik vind het nog leuk ook! Ook in de winkeltjes lukt het ons om leuke dingen te vinden en er over te onderhandelen. Mijn krullen hadden wel succes bij de meisjes in de shop, ze noemden mijn haar 'noodle hair'. De derde dag in Lovina huren we scooters en we rijden de kuststrook af naar twee tempels en de waterbronnen in Air Sanih. Hier en daar rijden we kleine wegjes in om te kijken hoe de plaatselijke bevolking er leeft. Het gaf ons een heerlijk om ons te verplaatsen zoals de meerderheid van de plaatselijke bevolking. Het eten op restaurant is erg goedkoop maar we missen de kraampjes naast de straat waar we echt het locale eten kunnen proeven. Per toeval vinden we er heel wat, niet ver van ons hotel. We bestellen aan elk kraampje wel iets en vragen of we ergens achterin mogen zitten om het op te eten. We praten (of proberen het toch met het beetje Engels dat ze konden, en vooral met veel gebaren) met de verkopers in de kraampjes. Een hele geslaagde avond! Die avond vonden we een chauffeur die ons naar Ubud (centrum Bali) zou brengen, met stops onderweg waar wij dit zouden willen. De rit de volgende dag was heel mooi terwijl we reden tussen de rijstvelden en we stopten ook nog aan de Gitgitwaterval en een thee - en koffieproeverij. Hier kregen we te zien hoe de Balinese koffie werd gemaakt. En dat hebben we geweten.  Want we kregen eerst de 'heerlijke' koffie te proeven vooraleer de uitleg volgde. De bonen worden blijkbaar opgegeten door een bepaald soort beest en de uitwerpselen van dit beest worden dan gedroogd en vervolgens gemalen tot koffie. Toen ik dit hoorde riep ik uit 'so, I'm drinking shit!' - wat tot veel tranen van het lachen leidde. Aangekomen in Ubud vonden we een mooie home stay in het centrum en we gaan de stad verkennen. We besluiten om een paar foto's af te printen en hiervoor moet ik mijn sd-kaartje insteken. Even later bij het opnieuw insteken van dit kaartje merken we dat al mijn foto's weg zijn! Maar er staan wel heel wat virussen op in de plaats. We schrikken ons dood en ik ben zo blij dat ik de vorige dag al mijn foto's op een stick had geplaatst. Heel jammer vond ik wel dat het meisje van de foto afdeling helemaal geen reactie gaf, ze stond er heel gelaten bij. Ik probeerde ook rustig te blijven, want ik weet dat je niet boos mag worden in de Aziatische cultuur. Ik ben ten slotte een vertaler gaan bijhalen om haar toch te bewegen om wat moeite te doen om op haar computers te zoeken naar mijn eventuele foto's, al wist ik wel dat ik ze toch niet zou vinden. Maar we konden ook niet vertrekken zonder alles te proberen wat we konden. Al leken ze dat daar niet te begrijpen. Dus ook bij dit bericht worden er zeker geen foto's geplaatst tot ik echt zeker ben van de pc. Wat nu niet het geval is in het verlaten Kuta op Lombok.

De volgende dag rond lunchtijd hoorden we gezang en het geluid van belletjes. We dachten dat het uit de tempel van onze home stay kwam. We gingen een kijkje nemen en we zagen dat er een ceremonie plaatsvond. Vanaf de vroege ochtend en ook de vorige dagen waren de vrouwen van het gezin bezig met het maken van offers uit bamboe, rijst en wierook. Nu weten we waarom. We vroegen of we mochten kijken naar de ceremonie, en dit mocht. We moesten wel een sarong en sjaal dragen, naar traditie van de Hindoeisten (in Bali volgt men wel een ander stoort Hindoeisme dan in India. Het Hindoeisme in Bali heeft heel wat invloeden van het Boedhisme). Maar geen probleem, een sarong hadden we al en een sjaal kregen de van de gastvrouw. De gastheer stelde ons aan iedereen voor en we werden uitgenodigd om de hele plechtigheid, met een grote optocht doorheen de straten van Ubud en verschillende tempels, mee te volgen. Deze kans lieten we niet schieten en we volgden de hele dag mee. De optocht doorheen de straten heeft een grote indruk op mij nagelaten. We liepen gewoon mee met de hele familie, vrouwen met offers op hun hoofd, vlaggen, jongens die op gamelans sloegen, mannen in traditionele outfits en noem maar op. De gezichten van de mensen toen ze ons tussen deze groep zagen lopen, sprak boekdelen. Dit is een hele unieke, bijzondere ervaring. Na de stoet kwamen we bij een super grote, prachtige tempel waar we een uur zaten te kijken naar de Hindoeistische rituelen. Eenden, vogels, wierook, lotusbloemen en gezang zijn allemaal een onderdeel van dit ritueel. Vrouwen in hun menstruatie zijn niet toegelaten in de tempel. Dit werd ons dan ook vriendelijk gevraagd voor we er binnen stapte. En we moesten eerlijk zijn, want de slechte geesten zouden ons toch wel inhalen. Met weinig woorden gezegd, we zaten allemaal braaf binnen te genieten van de ceremonie en van het feit dat we de enige toeristen waren. Tijdens de optocht verloor leentje haar bankkaart. Toch een slechte geest op haar pad? En het ongeluk was nog niet gedaan want de volgende dag wilden we een brommer huren maar de verhuurder vertrouwde ons niet. Hij leek er niet veel zin in te hebben om zijn brommers aan ons te verhuren. Wij wilden gewoon de brommers goed bekijken. Maar ook dat bleef niet duren. Op een of andere manier schoot mijn brommer weg en hij viel tegen een andere aan. Van slechte geesten gesproken. Ooh, de verhuurder wou ons zo snel mogelijk weg en hij gaf ons zelfs spontaan ons geld terug. Van slechte geesten gesproken. De volgende dag zouden we de stad verlaten en liefst zo snel mogelijk! Maar eerst nog wat sightseeing door een bezoek aan monkey forrest. En de naam spreekt voor zich, heel wat apen die jagen achter het eten in je rugzak, hoed, bril en alles wat vast en los zit. Dit leidde tot heel wat hilarische taferelen. De dagen daarna brachten we in Kuta door. We verwachten ons aan het ergste omwille van het massatoerisme, maar dit lijkt ons niet te beïnvloeden. We vinden weer een goede kamer, midden in het centrum en we gaan een genieten van de zicht op de mooie blauwe zee, het witte strand, de hoge golven en natuurlijk de surfers. De verkopers zijn minder hardnekkig dan op Lovina beach. We vinden echt even rust. We besluiten niet al te veel op het strand te liggen en proberen opnieuw een brommer te huren voor een dag. Hiermee trekken we door naar het schiereiland in het uiterste zuiden van het land en we bezoeken de machtige kliffen met tempel op de kust van Uluwathu. Het is er super mooi en de golven zijn er meters hoog. We rijden via de kustweg naar beneden want het water ziet er veel te aanlokkelijk uit en we besluiten om een duik te gaan nemen. Daar aangekomen moeten we tussen rotsen klimmen om het strand te bereiken. Bij hoogtij is daar zelf geen sprake van klimmen, maar springen de surfers rechtstreeks in de branding om de hoge golven te bereiken. Wij genoten van prachtig water in de sfeer van een geheime ontdekking en natuurlijk een mooie zonsondergang. Dit was onze manier om de drukte van Kuta te ontwijken, maar niet over te slaan. Want in de partystad van Bali kunnen we het natuurlijk niet laten om ook 'even' de benen te strekken. En wat een avond was dit! Het was heerlijk om aan niets te moeten denken en gewoon te dansen. Al dacht de plaatselijke jeugd er anders over. Die konden het niet laten om tegen ons aan te schuren, al waren ze meer dan een kop kleiner als ons. Het woord boyfriend schrok hun niet af want hij zei; 'I can give you all you want'! Gelachen dat we hebben! Na een tijd hadden we er wel genoeg van en we gingen op verkenning in de rest van de club en we vonden helemaal bovenaan, een rooftop party! Whaaa.
Nu zijn we helemaal klaar om de verlaten stranden van Kuta in Lombok te verkennen. Hier zijn we vandaag, na ook weer een lange rit, beland.