Backpacken door Flores

De tocht met de boot naar Flores zou vier dagen duren. We keken er echt naar uit, want we zouden Mojo-eiland in Sumbawa en de Komodo-eilanden bezoeken. De boot was van hout en we sliepen onder een blauw zeil in een ruimte boven het stuurwiel van de kapitein. Heel gezellig. Toch viel het begin wat tegen. De crew zei geen woord tegen ons en van de 30 passagiers was er voor een vijftal mensen geen slaapplek voorzien. Deze moesten op het voordek een plekje veroveren. Van de eerste twee dagen heb ik heel weinig meegekregen, want de zee was te wild voor mijn maag en ik heb drie keer over de railing van de boot gehangen.  Ik kon hierdoor moeilijk kennismaken met de rest van de groep en dat vond ik wel jammer, al was ik niet alleen. De tweede nacht werden we van links naar rechts geslingerd op de boot. Ik bedacht verschillende noodplannen, maar het eindigde altijd met: 'wat met de grote kwallen en haaien in het water!?'. Dag drie was de zee plots veel rustiger en iedereen was blij dat we nog leefden. Dit bracht de groep dicht bij elkaar en er werd heel wat afgelachen. We gingen snorkelen op Red Beach en zagen prachtige witte zandstranden, zwommen in helder water en konden veel vis en koraal bewonderen. Het leven op zee zag er plots veel beter uit. Er kon al eens een Bintang (Indonesisch bier) opengetrokken worden en ook het eten op de boot begon me te smaken (al was het nog steeds plain rice). In de namiddag stopten we in het Komodo National Park. Hier maakten we een wandeling op het eiland. En help, wat had ik schrik om aangevallen te worden door zo een Komodo varaan. Ze zijn zo groot, snel en gifitg! De volgende dag stopten we op Rinka eiland. Hier zouden we weer Komodovaranen kunnen spotten. En ja hoor, ditmaal zagen we ook een baby. We werden tevens gewaarschuwd om het park niet te betreden als je je maandstonden hebt. Dit omdat de varanen bloed kunnen ruiken. Ik vond het maar luguber.

Op de vroege avond kwamen we aan in Labuan Bajo (de havenstad van Flores). We besloten om nog een avond op de boot te blijven slapen omdat slaapplek er niet gemakkelijk te vinden is en heel duur. Volledig backpackersstyle dus! Al misten we zo wel onze mogelijkheid tot douchen voor de eerste keer in 4 dagen. We spraken met een groepje af om samen te gaan uiteten en hierna bleven we nog een hele tijd hangen met de rest van de groep en dronken heerlijke cocktails met leuke namen zoals; dancing Komodo, orgasm, crazy dolfin,... Als ik nu vertel dat Sarah door iemand in het restaurant plots getracteerd werd op een orgasme, dan klinkt dit niet meer zo vreemd in de oren.
De volgende ochtend vertrokken we op een vijfdaagse trip door Flores. We hadden een auto met chauffeur geregeld en waren er helemaal klaar voor. De chauffeur bleek een jonge rastaman te zijn met een goede muzieksmaak, en we waren heel blij dat we niet van die showmannetjes als chauffeur hadden die je veel zag rondlopen. Sfeer verzekerd dus in de auto, al werd onze aandacht snel getrokken door het prachtige landschap van Flores. Al rijdend naar Ruteng werden we getraceerd op mooie rijstvelden (ook in spinnenwebvorm). Slapen deden we in een plaatstelijk klooster en we genoten van de eerste keer warm water in 5 weken en douchten 5 dagen vuiligheid van ons af (heerlijk!). Gedurende dag twee reden we naar Bajawa en we bezochten een plaatselijke arak (palmwijn) brouwer. Hm! Dit smaakte  veel beter dan de rijstwijn die we dronken tijdens de Rinjanitocht. Gedurende de lange ritten probeerden we meer te weten te komen van onze chauffeur. Zo vertelde hij ons dat trouwen in Flores niet zo gemakkelijk is. Een vrouw kopen is duur, en kost zo een 50 miljoen Rupiahs plus een buffel, rijst en noem maar op. Met andere woorden, hij zocht een Westerse vrouw. En hij was niet alleen, want het leek alsof elke man die in Flores rondliep het niet kon nalaten om ons aan te spreken. Het ergste maakten we mee in de Hotsprings, waar ze zelfs 'stiekem' foto's trokken van ons. We werden heel erg kwaad maar veel maakte het niet uit. Aangekomen in Bajawa zochten we een restaurantje in de stad. Alles moest met auto gedaan worden, want volgens Robby (chauffeur) was dit veel te ver. Al vonden wij van niet. We dronken nog wat palmwijn en we merkten dat praten in de avond hem veel beter afging dan overdag wanneer hij moest rijden. Zijn Engels was wel minimaal dus de gesprekken liepen niet altijd even vlot, maar we doen ons best. We merkten wel dat de mannen en vooral de chauffeurs er op uit waren om een toerist aan de haak te slaan. We voelden ons steeds minder op ons gemak bij deze mentaliteit. Maar we habben nog een aantal dagen te gaan. Bij een bezoek aan het traditionele dorp Bena, de volgende dag, genoten we van de mooie huisjes en de plaatselijke Ikat kunst. Vervolgens brachten we een bezoek aan The blue stone beach en we verzamelden heel wat stenen. Moni, het verste punt van Flores wat we bereiken konden in 5 dagen, is onze eindstop van de dag en diende als startpunt van de wandelingen naar de Three colored lakes in Kelimutu. Tijdens het avondeten 's avonds werden we aangestaard door de andere chauffeurs alsof we een stuk vlees in reclame waren in de plaatselijke supermarkt en het scheelde niet veel of de mannen stonden in een rijtje om steeds maar weer de zelfde openingszinnen te gebruiken zoals; 'Hello misses, where are you from?', 'What is your name?', 'What language do you speak?', en ga zo maar door. Het werd zelfs zo erg dat ze onze gesprekken begonnen te onderbreken door over de tafel te hangen, hun vragen te roepen of met hun vingers op de tafel te tikken. We konden er niet snel genoeg weg zijn en hadden er zo genoeg van! De volgende ochtend stonden we om 4u op en reden zo een 45 minuten naar de start van de wandeling. Vanaf daar was het nog een 30 minuutjes naar boven wandelen, voor alweer maar tevens onze laatste zonsopgang in Indonesie, naar de Three colored lakes. Het water van de drie kratermeren bevat elk een andere kleur (licht groen, blauw en zwart) en het is steeds onvoorspelbaar wanneer de meren van kleur zullen veranderen. De daaropvolgende dagen reden we helemaal terug naar Labuan Bajo. De organistor van onze tour met chauffeur doorheen Flores had ons voor vertrek in zijn hotel een kamer aangeboden met korting op de normale prijs omdat we de rondrit ook bij hem hadden geregeld. Aangekomen in het hotel toonde hij ons de verschrikkelijkste kamer die we ooit hadden gezien. We hadden ondertussen al veel gezien gedurende de reis en waren wel gewend aan dunne matrassen, schimmel, vuile douches en insecten. Maar dit exemplaar stond wel op kop. We voelden ons zo bedrogen en met de baggage van de mentaliteit van de mannen in Flores, werd het me even te veel. Toch zat er niet veel anders op dan een andere kamer te zoeken. Maar net zoals alle andere nachten, luktte het ook hier weer. We konden niet snel genoeg weg zijn uit Flores, al hadden we erg genoten van de prachtige natuur. Voor we op het vliegtuig stapte, geraakten we nog aan de praat met een koppel dat een beetje Indonesich verstond en ze zeiden dat ze tijdens hun rondrit (met scooter) de ergste scheldwoorden die je kon bedenken in deze taal naar hun hoofd geslingerd kregen.

Dan maar op naar Jakarta, waar deze boeiende reis allemaal begon. We nemen nu in het hostel Six Degrees even een paar dagen rust om de indrukken van de laatste zes weken te verwerken, en dat zijn er heel wat. Lees maar mee... Wist je dat?

- Er speciale knieprotheses ontwikkeld zijn voor de Indonesische bevolking, zodat de ontspannen kniezit - houding mogelijk blijft?                                  

- Er sokken bestaan met enkel een uitsparing aan de dikke teen, zodat teenslippers de absolute nummer 1 van de schoensels kan blijven?

- Er apen aan de ketting op kruispunten het drukke verkeer entertainen?

- De Indonesiers verplicht drie rijstmaaltijden per dag moeten nuttigen, anders wordt hun darmstelsel verstoord?

- Indonesiers niet plots uit hun slaap gewekt mogen worden, als je hun voor buikpijn wilt besparen?

- Het effect van vier dagen boot zich er bij Esther langs boven en bij Sarah langs onderen uitwerkt?

- Je echt wel kan wennen aan een koude douche?

- Je perfect met drie personen in twee bedden kunt slapen?

- Sarah liever de ventilator knuffelt dan haar kussen?

- De chips het lekkerst was in Flores?

- Het rietje niet aangepast is aan de frisdrankflesjes van 295 ml?

- Indonesiers geen toiletpapier gebruiken maar kontsproeiers?

- Dat je vanop je toilet van de Ranjani, de Gili-eilanden kon bewonderen?

- De Indonesische bevolking steeds donkerder van huidskleur werden en rasta-haar kregen naarmate we naar het Oosten reisden?

- Hoe meer we naar het Oosten reisden, de bananen kleinder werden?

- We niet weten of dit een indicatie voor iets ander is?

- Indonesische jongetjes van 13 ons 'alles konden geven wat we maar wilden'?

- Chineese toeristen elk straaltje zon weren?

- We met 10 kledingstukken elk, 7 weken konden overleven zonder de omgeving te hinderen met geurtjes?

- We dit althans hopen? Maar zelf gelukkig niets hebben geroken?

- Leentje 7 weken kan overleven met 5 rollen wc-papier?

- Esther zonder oorbellen nog steeds denkt dat ze deze draagt?

- Sarah een orgasme getrakeerd kreeg?

- Leentje en Esther hier heel jaloers over waren?

- Leentje sneller vervelt dan een slang?

- Esther, Sarah 's nachts waarschuwt dat ze niet in de rijstvelden mag rijden?

- We onze witte bikini niet meer uitkrijgen na 7 weken reizen?

- Sarah haar geduld serieus op de proef werd gesteld en positief is ge-evolueerd?

- Leentje werd ontvlooid door apen?

- Je het Komodo National Park best niet bezoekt als je menstrueert?

- Esther het komende jaar geen rijst, noch kip zal eten?

- Je met gemak drie keer op anderhalve dag kan langsgaan in een KFC?

- Sarah in de Texas Chicken naar burgers met beef vroeg?

- Je in Bajawa van de plaatselijke lekkernij (lees; hondenvlees) kan proeven?

- Er in de plaatstelijke Texas Chicken uiteindelijk toch ook rattenvlees werd gespot?

- Hier best veel wifi is! in vergelijking met Belgie?

(Leentje, Sarah en Esther)

Maar wisten jullie ook dat ik heel blij ben met jullie reacties, zowel de persoonlijke als op de blog? Dit heeft me altijd heel erg blij gemaakt!

Tijdens het reizen mis je belangrijke gebeurtenissen zoals de breuk tussen Astrid en den John, de nieuwe paus, onze nieuwe koning en de geboorte van de Britse troonopvolger. Maar wat je nog meer mist zijn de kleine dingen thuis, waarvan je niet meer wist dat ze belangrijk waren. Ik ga nog een week naar Hongarije en dan begint voor mij het gewone leven en het nieuwe schooljaar weer. Dit keer wel met een brede blik en heel wat ervaringen. Maar ook met dromen van volgende bestemmingen!

Hopelijk volgen jullie dan ook weer mee!

Dank jullie wel en tot heel snel!

x